అమ్మ ఆవేదన.

నా కొంగు పట్టుకుని చుట్లు చుట్లు తిరిగిన రోజుల్లో,
అమ్మే అంతా అనుకున్నావు,ఇల్లే ప్రపంచం అనుకున్నావు..

ఇంటి గోడలు దూకి,రోడ్డున పడ్డావని,
ఎడమ,కుడి దారుల్లో ఇరుక్కు పోయావని,
నీవు దూరంగా వెళ్ళిన బాధ,
నీ నడతకు మమతలు పూసిన గాధ.

అల్లంత దూరాన నీవోక్కదివే,
చలికి దుప్పటి కప్పమని ,నిద్రకి జోకోట్టమని,ఎవరినడుగుతావు.?

నీ సన్నిహితుడు హితుడా,స్నేహితుడా అన్న వివేచన చెయ్యి,
బలహీన క్షణాలకు బానిస కాకు.

నీవేసిన ప్రతి అడుగు ప్రచ్చన్నంగా కాపాడుకో.
మూడు మ లని దరికిచేరనీయనని మాటివ్వు.

మనిషిని మనిషినించి దూరం చేస్తుంది డబ్బు,
నీది కానిదానిమీద ప్రణాళికలు వద్దు.

నీ స్వయంకృషి మీదనే నమ్మకం పెంచుకో,
ఎవరో ఆదుకుంటారని కాలయాపన కానీకు,
పరోపకారంలో పైచేయి కావాలికానీ.
పరాన్న జీవులకు పరపతి లేదేక్కడా.

కష్టమైనా నిష్టూరమైనా,నా మాటలు మనసులో మలచుకో,
అలసత్వం అధః పాతాళానికి తోసేస్తుంది తెలుసుకో.

సమయాసమయ విచక్షనలేక,ఆలోచనలు అనేయకు,
విడిచిన బానంలాగా,అన్న మాటకూడా ఆగిపోదుమరి.
చీకటి లేక విలువలేదు వెలుగుకి,
ఆవేదన లేక అర్ధం లేదు ఆనందానికి,
క్రమశిక్షణ లేక గెలుపు రాదు నడతకి,
కన్నీరు తప్ప ఏదీ కడగలేదు కనుగుడ్లని.
పూల పరిమళాలు పదిలంగా దాచుకో,,ముల్లునైనా మలచుకో నీ కనుగుణంగా,

నగరం నిగనిగలతోనిన్ను నుసి చేస్తుంది,
గమ్యాన్ని మరపించి,గాడి తప్పిస్తుంది.
వ్యధ చెందిన నీ తల్లి ఉత్తరం,వృధాప్రయాస కానీకు,
నీ నడతే తన ఊపిరైనతల్లిని కలతల పాల్చేయకు.

కన్నతల్లి మాటలు దీపానికే వెలుగిస్తాయి,!!
నీ కలలో అవి వలయాలై నిన్నే మెరిపిస్తాయి.!!!

నేటి యువతకి అంకితం.